Teksten handlar om Michel som leggjar fram kor bra det er å kunne diskutere i ein samtale og kor kjedelig ein samtale blir når alle er einige. At han heller ville mista synet, enn høyringa eller stemmen. Ein samtale er mykje viktigare enn ein bok meiner han. Han skriver også om kor lett det er å starte ein diskusjon med ein annen person.
Michel var da ein mann som var veldig glad for at han hadde evna til å tale, og verdsette denne evna veldig mye.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar